Naprzeciw stanowi poprawną formę zapisu.
Naprzeciw czyli w kierując się ku czemuś, ku komuś lub w innym znaczeniu być po przeciwnej stronie.
Jest to zrost dwóch wyrazów „na” oraz „przeciwko”, które zawsze piszemy łącznie, nigdy osobno.
Naprzeciw stanowi poprawną formę zapisu.
Naprzeciw czyli w kierując się ku czemuś, ku komuś lub w innym znaczeniu być po przeciwnej stronie.
Jest to zrost dwóch wyrazów „na” oraz „przeciwko”, które zawsze piszemy łącznie, nigdy osobno.
Przykłady:
Wyszliśmy naprzeciw jej poleceniom.
Zamieszkał naprzeciw (naprzeciwko) kościoła.
Nie wiedziałem, że jest moją sąsiadką, choć od kilku lat mieszkamy naprzeciwko siebie.
Naprzeciwko siebie stanęli dwaj przeciwnicy.