znak zapytania

Pisownia wyrazów z ó

1. ó piszemy wówczas, gdy wymienia się na o lub e w wyrazach, które są pokrewne bądź w tych samych formach danego wyrazu:

Przykłady:

wymiana ó na o:

  • wróg bo wrogowie
  • pokój bo pokoje
  • dwór bo dwory
  • dwójka bo dwoje
  • kółko bo koło
  • sposób bo sposobem

wymiana ó na e:

  • piórko bo pierze
  • przyjaciółka bo przyjaciel
  • przód bo przedni
  • szóstka bo sześć
  • wiózł bo wiezie
  • niósł bo niesie

2. -ów piszemy zawsze w zakończeniach dopełniacza liczby mnogiej rzeczowników rodzaju męskiego:

Przykłady:

makowców, orzechów, obiadów, krajów, olbrzymów, rumaków

3. -ówka piszemy w następujących wyrazach:

Przykłady:

łamigłówka, główka, leśniczówka, krzyżówka, klasówka, potańcówka, deszczówka

Uwaga wyjątki! to skuwka oraz zasuwka pisane zawsze z użyciem -u.

4. ó piszemy w zakończeniach wyrazów będących nazwami miejscowości i kończącymi się na -ów:

Przykłady:

Piotrków, Kraków, Gorzów, Chotomów

5. ó piszemy w zakończeniach -ówna np. Karolówna, Iłłakowiczówna

6. ó piszemy na początku niektórych wyrazów:

Przykłady:

  • ósmoklasista
  • ósmy
  • ósemka
  • ówcześnie
  • ówdzie
  • ów
  • ówczesny

7. W języku polskim ó nigdy nie występuje na końcu wyrazów:

8. ó piszemy także w niektórych wyrazach pomimo braku wymiany na o bądź e:

Przykłady:

wróżka, jaskółka, córka, krótki, płótno, mózg, różnica, kłótnia, również, skóra, ołówek, różowy, tchórz, włóczęga, wójt, rózga, wróbel, krzyżówka, źródło, żółw, wówczas, wkrótce, włókno, próba