1. ó piszemy wówczas, gdy wymienia się na o lub e w wyrazach, które są pokrewne bądź w tych samych formach danego wyrazu:
Przykłady:
wymiana ó na o:
- wróg bo wrogowie
- pokój bo pokoje
- dwór bo dwory
- dwójka bo dwoje
- kółko bo koło
- sposób bo sposobem
wymiana ó na e:
- piórko bo pierze
- przyjaciółka bo przyjaciel
- przód bo przedni
- szóstka bo sześć
- wiózł bo wiezie
- niósł bo niesie
2. -ów piszemy zawsze w zakończeniach dopełniacza liczby mnogiej rzeczowników rodzaju męskiego:
Przykłady:
makowców, orzechów, obiadów, krajów, olbrzymów, rumaków
3. -ówka piszemy w następujących wyrazach:
Przykłady:
łamigłówka, główka, leśniczówka, krzyżówka, klasówka, potańcówka, deszczówka
Uwaga wyjątki! to skuwka oraz zasuwka pisane zawsze z użyciem -u.
4. ó piszemy w zakończeniach wyrazów będących nazwami miejscowości i kończącymi się na -ów:
Przykłady:
Piotrków, Kraków, Gorzów, Chotomów
5. ó piszemy w zakończeniach -ówna np. Karolówna, Iłłakowiczówna
6. ó piszemy na początku niektórych wyrazów:
Przykłady:
- ósmoklasista
- ósmy
- ósemka
- ówcześnie
- ówdzie
- ów
- ówczesny
7. W języku polskim ó nigdy nie występuje na końcu wyrazów:
8. ó piszemy także w niektórych wyrazach pomimo braku wymiany na o bądź e:
Przykłady:
wróżka, jaskółka, córka, krótki, płótno, mózg, różnica, kłótnia, również, skóra, ołówek, różowy, tchórz, włóczęga, wójt, rózga, wróbel, krzyżówka, źródło, żółw, wówczas, wkrótce, włókno, próba