Oksymoron (gr. oksýmōron – r. n. od oksýmoros – wyraźnie głupi) – jest to rodzaj epitetu – figury stylistycznej, która polega na nazywaniu cechy sprzecznej z cechą naturalnie występującą i rozumowaną), zazwyczaj przysługuje określonemu przez rzeczownik przedmiotowi, osobie bądź pojęciu.
Przykłady:
Podczas masażu u fizjoterapeuty pacjentka krzyknęła używając oksymoronu „jakie rozkoszne bóle!”, które okazały się dla niej panaceum wieloletnie schorzenia.
Jego domu nie odwiedzał nikt od wielu lat, aż samo się nasuwa, aby wypowiedzieć oksymoron, że panowała tam „krzycząca cisza”.
Nie dopadł swoich ofiar, dlatego gazety okrzyknęły go „dobrym zabójcą”, co było oczywiście oksymoronem.