Baron (fr. baron, ze śrdw.-łac. baro, baronis – najemny żołnierz, ze st.-g.-niem. baro – wolny wojownik) – w epoce feudalnej tytuł wyższej szlachty (bezpośrednich wasali królewskich). Później honorowy tytuł arystokratyczny, stosowany również w dawnej Polsce.
Przykłady:
Król postanowił nadać mu ostatecznie tytuł barona.
Baron przybył na bal ze swoją małżonką.
W dawnej Polsce baronowie żyli ponad stan.