Pisownię rzeczownika renta uzasadniają w polszczyźnie dwie reguły ortograficzne. Pierwsza z nich głosi, że en i om piszemy zgodnie z wymową przed t, d, c, oraz k, g. Druga zaś wynika z etymologii wyrazu, pochodzi on z języka niemieckiego Rente oraz ze st.-fr. rente, zgodnie z tą regułą em, en, om, on piszemy wyrazach zapożyczonych.
Renta jest to okresowe świadczenie z tytułu ubezpieczeń społecznych, zapewniające osobie uprawnionej środki utrzymania w określonych sytuacjach życiowych, np. w wypadku inwalidztwa (renta inwalidzka), wobec przekroczenia wieku po wymaganym okresie pracy (renta starcza), na skutek nieszczęśliwego wypadku losowego (renta wypadkowa), z powodu śmierci pracownika utrzymującego rodzinę (np. renta wdowia). Renta w innym znaczeniu to także regularnie otrzymywany dochód z kapitału, majątku (papierów wartościowych, wydzierżawionej ziemi) nie wymagająca wkładu pracy.