Poprawną formę stanowi rozłączny zapis 'nie ma', który wynika z reguły, że partykułę 'nie' jako wyraz zaprzeczenia pisze się rozdzielnie z czasownikami (jego formami osobowymi) z bezokolicznikiem i imiesłowem przysłówkowym, który jest nieodmienny.
Wyjątek od tej reguły stanowią czasowniki: nienawidzić, niedowidzieć, niewolić, niepokoić.
Nie ma to forma zaprzeczona czasownika być, w czasie teraźniejszym łączy się zawsze z dopełniaczem.
Przykłady:
Nie ma na co czekać, trzeba w końcu zacząć działać.
Musisz przyzwyczaić się do tego, że cudów nie ma i nikt za Ciebie tego nie zrobi.
Zrobiłeś sobie z koleżanki żarty, nie ma co.
Lepiej zrób zakupy, bo widzę, że w Twojej lodówce nie ma podstawowych produktów spożywczych.
Jest już późno, więc nie ma co na nią czekać i tak nie przyjdzie.
Antka nie ma w szkole od tygodnia.
W aptece od wczoraj nie ma już dostępnych termometrów rtęciowych.
Ola nie mogła do Ciebie zadzwonić, bo nie ma już w telefonie dostępnych środków na koncie.
Nie ma co się zastanawiać, trzeba działać.