Słowo cudzysłowu piszemy w tej formie, ponieważ jest to poprawny zapis w dopełniaczu, celowniku lub miejscowniku liczby pojedynczej rzeczownika cudzysłów. W polskim systemie fleksyjnym końcówki przypadków są ściśle określone przez reguły gramatyczne.
Dlaczego piszemy cudzysłowu, a nie inaczej?
Forma cudzysłowu wynika z odmiany rzeczownika cudzysłów. Odmieniamy go zgodnie z zasadami gramatyki języka polskiego:
- Mianownik (kto? co?): cudzysłów
- Dopełniacz (kogo? czego?): cudzysłowu
- Celownik (komu? czemu?): cudzysłowu
- Biernik (kogo? co?): cudzysłów
- Narzędnik (z kim? z czym?): cudzysłowem
- Miejscownik (o kim? o czym?): cudzysłowu
W języku polskim końcówki takie jak -u w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku są typowe dla rzeczowników rodzaju męskiego zakończonych na spółgłoskę.
Częste błędy w pisowni słowa cudzysłowu:
- cudzysłowa – błąd wynika z mylenia formy dopełniacza (poprawna: cudzysłowu) z formą rzeczownika zakończonego na -a.
- cudzysłówu – niepotrzebne dodanie drugiego „u”, które jest niezgodne z zasadami odmiany.
- cudzysłowiu – błędne użycie formy celowanika, które myli się z poprawną formą dopełniacza.
Podsumowanie
Poprawna forma to zawsze cudzysłowu. Najczęstsze błędy to cudzysłowa, cudzysłówu oraz cudzysłowie. Warto zapamiętać, że końcówka -u jest poprawna w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku liczby pojedynczej.