Bęben to rzeczownik, który piszemy zawsze z użyciem „ę” choć słyszymy wyraźne „em” co wynika z utraty nosowości przez samogłoskę „ę” względem „em”. W słowniku etymologicznym z 1927 r. Aleksandra Brücknera funkcjonuje zapis „bęben”, zatem jego pisownia jest uwarunkowana historycznie.
Bęben to instrument muzyczny w kształcie koła, zawierający korpus rezonansowy oraz membranę, w którą uderzanie powoduje uzyskanie pożądanego dźwięku.