Słowo "aleji" zapisujemy właśnie w takiej formie, ponieważ jest to zgodne z zasadami polskiej ortografii i fleksji. Wyjaśnijmy to krok po kroku:
Odmiana rzeczownika "aleja"
Rzeczownik "aleja" to wyraz rodzaju żeńskiego, który w dopełniaczu liczby pojedynczej (na pytanie: kogo? czego?) przyjmuje końcówkę -i lub -ji, w zależności od poprzedzającej litery.
Zasada zapisu
- Jeśli temat wyrazu (czyli część przed końcówką fleksyjną) kończy się na samogłoskę, to w dopełniaczu pojawia się samo -i. Przykład: "pani" (od "pania"), "ziemi" (od "ziemia").
- Gdy jednak temat wyrazu kończy się na -j, dodajemy końcówkę -i, a więc zapisujemy ją jako -ji, żeby zachować poprawność wymowy i uniknąć zlewania się dźwięków. Tak dzieje się w wyrazie "aleja".
Dlatego piszemy "aleji", a nie "alei".
Przykład poprawnej odmiany
- Mianownik (kto? co?): aleja
- Dopełniacz (kogo? czego?): aleji
- Celownik (komu? czemu?): alei
- Biernik (kogo? co?): aleję
- Narzędnik (z kim? z czym?): aleją
- Miejscownik (o kim? o czym?): alei
Dlaczego "alei" w innych przypadkach?
W celowniku i miejscowniku (np. "przy alei") końcówka jest inna, ponieważ w tych formach fleksyjnych -j nie wymaga dodatkowego -i, a więc pojawia się tylko -i.
Podsumowując
Pisownia "aleji" w dopełniaczu wynika z potrzeby zaznaczenia obecności -j oraz prawidłowego odczytania słowa. Dodanie -ji jest zgodne z zasadami polskiej gramatyki i ortografii, które pomagają uniknąć błędów w wymowie.